PASTA DENEMEYE DEVAM

Bu pasta yapma işine bulaşmak iyi mi oldu kötü mü oldu hala karar verebilmiş değilim. İyi oldu diyorum çünkü çok zevkli, heyecanlı, yeri geliyor yaratıcı; kötü oldu diyorum çünkü o pastaları sonra yemek gene bize düşüyor, mevcut kilolara daha da fazlalıklar katıyor, zaten ksıtılı olan boşvaktim de yapmak istediğim başka bir sürü şey varken bir de bu eklendi içlerine. Bakalım iyi mi kötü mü derken hemen bir bahane yaratıp yapıyorum gene de. Ama her seferinde uff şimdi berbat bir şey çıkacak ortaya derken beğendiğim bir pastayla mutfaktan çıkmanın mutluluğu her şeye yetiyor şimdilik. Bu sefer ki bahanem ise hafta sonu küçük kızım Defnoşun doğum günü için yapacağım pastanın pandispanyasının provası olmasıydı. Sevgili Nezaket Açık Büfe'sinde Emel Başdoğan'nın kitabından aldığını yazdığı kakaolu ıslak pandispanyanın tarifini verince bu keki denemek istedim önceden. Çünkü önceki pastalarda yaptığım pandispanyalar beni yeterince tatmin etmemişti. Herneyse denemeyi yapmak için mutfağa yollanırken gel senin için pasta yapalım diyerek Ezgoş'u da mutfağa yanıma çektim. Tüm bunları önceden planladığım içinde elimde marketten alınmış hazır pembe krema ve çilekler vardi tam da kızımın sevdiği gibi. Gerçi o pastanın kekinin sadece fırına verilme aşamasına kadar bana eşlik edebildi ama sabah pembe bir pasta göreceğini bilmenin mutluluğu ile uymaya gitti. Sonuç olarak pandispanya pişirildi, soğudu, ikiye bölündü, katların arası kayısılı glazur ile nemlendirildi. Araya pembe krema sürülerek, çilekler yerleştirildi ve ikinci kat kapatıldı. Kekin üstüne fırçayla soğuk süt sürüldü ve krema ile kaplandı. Ve tabi çilekler de üstüne yerleştirildi. Bundan sonra ki aşamada planıp pastanın üstünü ve kenarlarını krem şanti ile süslemekti. Ama gecenin o saatinde ev de uyuyan iki çocuğu düşünerek mikseri çalıştırmayı göze alamadım krem şanti hazırlamak için ve önceki girişimlerimden kalan şeker hamuru ile bu şekilde süslemeler yaptım.

Görünüşü beni tatmin ve mutlu ettiği gibi tadı da beklentilerimin çok üstündeydi. Ama hem soğuması için hem de Ezgi bütün görsün diye o gece kesmeden dolaba koydum. Ve sabah şeker hamurlu pastaları dolaba koymayın diyenleri anladım. Neyse ki durum öyle kötü değildi, sabahın yedisinde ilk iş pasta kesildi, yenildi, bayılındı ve işe bile götürüldü. İç dokusu okadar yumuşak ve ıslaktı ki sanirim uzun süre başka bir pandispanya tarifine ihtiyacım olmayacak, kesinlikle çok tavsiye ederim.

Bu küçük provanın ardından hafta sonu doğum günü pastamızı da yaptım. Hem de bir değil iki tane. Bunu da yakında anlatacağım da siz isterseniz Defne Kuzusuna bir uğrayında ne çıkmış ortaya bir görün.